അമ്പിളിയുടെ 'പിണക്ക'ത്തിന് പിന്നിൽ തിരമാല! ചന്ദ്രനും ഭൂമിയും അകലുന്നു‌

ചന്ദ്രനും ഭൂമിയും അകലുന്നു‌. അടുത്തടുത്തുള്ള വേലിയേറ്റ വീക്കത്തിൽ നിന്ന് മുന്നോട്ടുള്ള വലിവ് ചന്ദ്രന്റെ വേഗതയും ഭ്രമണപഥത്തിന്റെ വലിപ്പവും വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിന് കാരണമാകുകയും ചെയ്യുന്നു

ചന്ദ്രൻ ഓരോ വർഷവും ഭൂമിയിൽ നിന്ന് ഒന്നര ഇഞ്ച് (3.8 സെന്റീമീറ്റർ) അകന്നു പോകുന്നതായി ഗവേഷകന്‍. മിഷിഗൺ സ്റ്റേറ്റ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിലും ജ്യോതിശാസ്ത്രത്തിലും പോസ്റ്റ്ഡോക്ടറൽ ഗവേഷകനായ സ്റ്റീഫൻ ഡികെർബിയുടെ ലേഖനത്തിലാണ് ഇക്കാര്യം പറയുന്നത്. ഭൂമിയിലെ വേലിയേറ്റത്തിന്റെ (ടൈഡൽ ഫോഴ്സ്) ​ഗുരുത്വാകർഷണം ചന്ദ്രനെ മുന്നോട്ട് വലിക്കുന്നതിനാലാണ് ഈ പ്രതിഭാസം ഉണ്ടാകുന്നത്. ടൈഡൽ ഫോഴ്സ് ചന്ദ്രന്റെ ഭ്രമണപഥത്തിന്റെ വലുപ്പം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. അതായത്, ചന്ദ്രൻ ഭൂമിയിൽ നിന്ന് അൽപം അകലുന്നു. ഈ പ്രഭാവം വളരെ ക്രമേണയാണ് നടക്കുകയെന്നും വർഷങ്ങളിൽ നേരിയ രീതിയിൽ മാത്രമേ ഇത് കണ്ടെത്താനാകൂവെന്നും പറയുന്നു.

ഗുരുത്വാകർഷണത്തിലെ വ്യത്യാസം മൂലമാണ് വേലിയേറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നത്. ചന്ദ്രൻ പ്രയോഗിക്കുന്ന ഗുരുത്വാകർഷണ ബലം ഭൂമിയുമായി അഭിമുഖമായി നിൽക്കുന്ന വശത്ത് ഏകദേശം 4 ശതമാനം കൂടുതലാണ്. ഈ വ്യത്യാസം സമുദ്രജലം രണ്ടു ബൾജുകൾ (bulges) രൂപത്തിൽ ഉയരാൻ കാരണമാകുന്നു. ഒന്ന് ചന്ദ്രന്റെ ദിശയിലേക്കും, മറ്റൊന്ന് മറുവശത്തേക്കും. ഭൂമി ചുറ്റുമ്പോൾ, ഈ ജലബൾജുകൾ ചന്ദ്രന്റെ ഗുരുത്വാകർഷണത്താൽ തുടർച്ചയായി ചന്ദ്രന്റെ ദിശയിലേക്കാണ് തിരിഞ്ഞുനിൽക്കുന്നത്. ന്യൂയോർക്ക്, ലോസ് ആഞ്ചലസ് പോലെയുള്ള നഗരങ്ങളിൽ, ഈ പ്രതിഭാസം കാരണം വെള്ളത്തിന്റെ നില ഏകദേശം 5 അടി വരെ മാറാറുണ്ട്. എന്നാൽ, ഭൂമി വേഗത്തിൽ ഭ്രമണം ചെയ്യുന്നതിനാൽ, ഈ ബൾജുകൾ ചന്ദ്രനോടൊപ്പമല്ലാതെ അൽപ്പം മുന്നിലായി നിലകൊള്ളുന്നു. അങ്ങനെ ഉണ്ടാകുന്ന ജലബൾജുകൾ തിരിച്ചും ചന്ദ്രനിൽ ​ഗുരുത്വാകർഷണം ചെലുത്തുന്നു. ഈ പ്രതിഭാസം ചന്ദ്രനെ ഭൂമിയുടെ കേന്ദ്രത്തിലേക്ക് വലിക്കുക മാത്രമല്ല, അതിന്റെ ഭ്രമണപഥത്തിലൂടെ മുന്നോട്ടും തള്ളുന്നു. ഒരു സ്പോർട്സ് കാർ വളവിൽ ചുറ്റുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന അധിക വേഗത പോലെയാണ് ഈ പ്രതിഭാസം. ഈ മുന്നോട്ടുള്ള തള്ളൽ കാരണം, ചന്ദ്രൻ അൽപം വേഗത വർധിപ്പിച്ച്, ഭ്രമണപഥം വലുതാക്കുകയും ഭൂമിയിൽ നിന്ന് അൽപം അകലുകയും ചെയ്യുന്നു.

ബഹിരാകാശ പേടകങ്ങളും ബഹിരാകാശയാത്രികരും അവിടെ സ്ഥാപിക്കുന്ന കണ്ണാടികളിൽ നിന്ന് ലേസർ രശ്മികൾ തട്ടിമാറ്റിയാണ് ശാസ്ത്രജ്ഞർ ചന്ദ്രനിലേക്കുള്ള ദൂരം അളക്കുന്നത്. പ്രകാശം ചന്ദ്രനിലേക്കും തിരിച്ചും സഞ്ചരിക്കാൻ എടുക്കുന്ന സമയം അളക്കുന്നതിലൂടെ, ശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് ചന്ദ്രനിലേക്കുള്ള ദൂരവും ദൂരം എങ്ങനെ മാറുന്നുവെന്നും വളരെ കൃത്യമായി അളക്കാൻ കഴിയും.

ഭൂമിയെ ചുറ്റുമ്പോൾ ഒരു മാസത്തിനുള്ളിൽ ചന്ദ്രനിലേക്കുള്ള ദൂരം മാറിമാറി വരും. സാധാരണയായി ചന്ദ്രൻ ഭൂമിയിൽ നിന്ന് 239,000 മൈൽ (385,000 കിലോമീറ്റർ) അകലെയാണ്. പക്ഷേ അതിന്റെ ഭ്രമണപഥം ഒരു പൂർണ്ണ വൃത്തമല്ലെന്നതിനാൽ ഭൂമിയെ പരിക്രമണം ചെയ്യുമ്പോൾ ഏകദേശം 12,400 മൈൽ (20,000 കിലോമീറ്റർ) വരെ വ്യത്യാസം വരും. ഈ മാറ്റം കൊണ്ടാണ് ചില പൂർണ്ണചന്ദ്രന്മാർ മറ്റുള്ളവയേക്കാൾ അല്പം വലുതായി കാണുന്നത്. ഇവയെ സൂപ്പർമൂണുകൾ എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഈ ഇഫക്റ്റുകൾ വളരെ നേരിയതാണെന്നും 239,000 മൈൽ (384,000 കിലോമീറ്റർ) ദൂരവുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ പ്രതിവർഷം 1.5 ഇഞ്ച് എന്നത് പ്രതിവർഷം 0.00000001% മാത്രമാണെന്നും അദ്ദേഹം പറയുന്നു.

ഏകദേശം 4.5 ബില്യൺ വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, ചൊവ്വയുടെ വലിപ്പമുള്ള ഒരു പ്രോട്ടോപ്ലാനറ്റ് ഭൂമിയുമായി കൂട്ടിയിടിച്ചതിനെ തുടർന്നാണ് ചന്ദ്രൻ രൂപപ്പെട്ടത്. തുടക്കത്തിൽ ചന്ദ്രൻ ഭൂമിയോട് വളരെ അടുത്തായിരുന്നു. 70 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, ദിനോസറുകളുടെ കാലഘട്ടത്തിന്റെ അവസാനത്തോടടുത്ത്, ഭൂമിയിലെ, ഒരു ദിവസത്തിന് 23.5 മണിക്കൂർ മാത്രമായിരുന്നു ദൈർഘ്യം. കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ മുന്നോട്ട് പോയാൽ, ഭൂമിയുടെ ഭ്രമണം മന്ദഗതിയിലാകുകയും ചന്ദ്രനുമായി ടൈഡൽ ലോക്ക് ആകുകയും ചെയ്യും. അതായത്, ചന്ദ്രൻ ഭ്രമണം ചെയ്യാൻ എടുക്കുന്ന അതേ സമയം ഭൂമി കറങ്ങാൻ എടുക്കും.