അവധിദിനം

അമ്മയുടെ കയ്യില്‍ നിന്ന് കഞ്ഞി വെള്ളവും വാങ്ങി കുടിച്ച് അടുത്ത വീട്ടിലെക്ക് ഒറ്റയോട്ടമാണ്. സ്വന്തമായി ടിവിയില്ലാത്ത വീടുകളിലെ പിള്ളേര്‍ക്ക് ഈ ഓട്ടം സുപരിചിതമാണെന്നതാണ് വാസ്തവം.

ഇന്ന് നാട്ടില് പോയിരുന്നു, പണ്ട് ആ നാട്ടുവഴികള്‍ ആസ്വദിച്ച് നാട്ടുകാരോട് കുശലവും പറഞ്ഞു പോയ്‌കൊണ്ടിരുന്നതാ. ഇന്ന് ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ കൂടെ പോയപ്പോള്‍ ഗൂഗിള്‍ മാപ്പ് നോക്കി പോകേണ്ടി വന്നു.

ഞാന്‍ സ്വയം ഒരു കഥാപാത്രമാവുകയും, കുറേക്കാലം ഞാന്‍ എന്നെത്തന്നെ ആ പേരില്‍ മനസുകൊണ്ട് അഭിസംബോധന ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. സാങ്കല്‍പ്പികലോകത്തും എനിക്ക് ഒരു ആണ്‍സുഹൃത്ത് ആയിരുന്നു കൂട്ട്.

അന്നൊക്കെ സര്‍ക്കാര്‍ സ്‌കൂളില്‍ ഉപ്പു മാവുണ്ട്. വാട്ടിയ ഇലയില്‍ കുട്ടികള്‍ ഉപ്പുമാവ് വാങ്ങി കഴിക്കുന്നത് കാണുമ്പോള്‍, അമ്മൂമ്മയുടെ ചോറു മറന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്ക് നാവില്‍ വെള്ളമൂറും. അക്കാലത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ആഗ്രഹം ആ ഉപ്പുമാവ് കഴിക്കുകയാണ്. ചില ദിവസങ്ങളില്‍ അമ്മൂമ്മ ഞങ്ങളെ സ്‌കൂളില്‍ വിട്ട് തിരിച്ചു പോവും. അന്നാണ് ഞങ്ങളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യ ദിനം. ചോറുകളഞ്ഞിട്ട് ഉപ്പുമാവ് വാങ്ങിക്കഴിച്ച് ഞങ്ങള്‍ ആഘോഷിക്കും.

വീട്ടില്‍ എത്തിയാല്‍ ഇവിടത്തെ കൂട്ടുകാര്‍ കാത്തിരിപ്പിലായിരിക്കും. അവധിക്കാല ആഘോഷങ്ങള്‍ക്ക് ആരും തടയിട്ടിരുന്നില്ല. ഇന്നത്തെ കുട്ടികളെ പോലെ വെക്കേഷന്‍ ക്ലാസിനു ചേരാന്‍ ആരും നിര്‍ബന്ധിച്ചില്ല.

പൂരം നാളിന് മുന്നേ രാത്രിയിൽ തന്നെ കാമദേവന്‍റെ രൂപം പൂക്കള്‍ കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കും. കാമനെ ഉണ്ടാക്കുന്നത് അച്ചാച്ചനാണ്. നേരത്തെ തന്നെ പൂക്കള്‍ തയ്യാറാക്കി വയ്ക്കും. കാമനെ ഉണ്ടാക്കാന്‍ അച്ഛാച്ചന്‍ ടോര്‍ച്ചും കൊണ്ട് മുന്നില്‍; ഞങ്ങള്‍ പിറകില്‍ രാത്രി തറവാട്ടിലേക്ക്. ആ രാത്രി അവിടെ കാമന്‍ പൂര്‍ണനാകുന്നത് വരെ ഒരു വെപ്രാളമാണ്.

വല്യച്ഛന്മാരുടെ പഴയ ഇരുമ്പുപട്ടാളപ്പെട്ടികളൊന്ന് കഷ്ടപ്പെട്ട്, പൊന്തിച്ച് തുറന്ന് നോക്കും. ബാലമംഗളത്തിന്‍റെ പഴയ ഏതെങ്കിലും ഒരു ലക്കം കയ്യില്‍ തടയും. മച്ചിലെ ഇരുട്ടിനെ വക വയ്ക്കാതെ പത്തായത്തില്‍ ഏന്തിവലിഞ്ഞു കേറി, നെല്ല് മാത്രമേയുള്ളൂവെന്ന് ഉറപ്പിച്ച് തിരിച്ചിറങ്ങും. ആ ക്ഷീണം മാറാന്‍ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന പഴക്കുലയില്‍ നിന്നും രണ്ടെണ്ണം ഇരിയും. ബാലമംഗളത്തോടൊപ്പം അകത്താക്കും.

ഭക്ഷണം കഴിയ്ക്കുവാന്‍ മാത്രം വീട്ടിലേക്ക് എത്തിയിരുന്ന അതിഥികളായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍. സന്ധ്യമയങ്ങുമ്പോള്‍ ഉറക്കത്തില്‍ നിന്നും വിളിച്ചുണര്‍ത്തും പോലെ ശകാരവുമായി അമ്മ എത്തുമ്പോഴാണ് കളികളുടെ ലോകത്ത് നിന്നും ഞങ്ങള്‍ മടങ്ങുക.

അനില്‍ സരസ് എഴുതുന്നു:എന്റെയൊരു കസിനായിരുന്നു കഥയിലെ നായകന്‍. അവന് ബുള്ളറ്റ് ഓടിക്കാന്‍ പഠിക്കണമെന്ന് ഭയങ്കര ആഗ്രഹം. ഇരുചക്രവാഹനത്തിലെ രാജാവായിരുന്നല്ലോ ബുള്ളറ്റ്. അങ്ങനെ ആ ദിവസമെത്തി.

നിജിന്‍ നന്‍മണ്ട എഴുതുന്നു:നേരം വെളുത്ത് രാവിലത്തെ ചായ കഴിഞ്ഞാല്‍ തുടങ്ങും അന്നത്തെ കലാപരിപാടികള്‍. മൊട്ടംതറ കുളം, പാടത്തെ വെള്ളരി കൃഷി, ബാലകൃഷ്ണന്‍ നായരുടെ പറമ്പിലെ മാവ്, രാജേട്ടന്റെയും സദേട്ടന്റെയും കട... അങ്ങനെ തുടങ്ങി എന്തെല്ലാം!