കൊവിഡിൽ തൊഴിലില്ലാതായി, പട്ടിണിയായി, മകൾ അയൽക്കാരനാൽ ഉപദ്രവിക്കപ്പെട്ടു...
പെട്ടെന്നാണ് എന്റെ അമ്മായിയമ്മക്ക് അസുഖം വന്നത്, അവരെ ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ടുപോകാൻ പണമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞങ്ങൾ എങ്ങനെയെങ്കിലും അടുത്തുള്ള മെഡിക്കൽ ഷോപ്പിൽ നിന്ന് മരുന്ന് വാങ്ങി.
കൊവിഡ് 19 (covid 19) ലോകത്തെയാകെ പിടിച്ചുലച്ചുകളഞ്ഞു എന്നതില്‍ യാതൊരു സംശയവുമില്ല. അപ്രതീക്ഷിതമായി കടന്നുവന്ന മഹാമാരിയില്‍ പലരും ഉപജീവനമാര്‍ഗം നഷ്ടപ്പെട്ട് ബുദ്ധിമുട്ടി. അങ്ങനെ ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ അനുഭവമാണിത്. മഹാമാരിക്കാലത്ത് തൊഴിലും കൂലിയും ഇല്ലാതായതിന് പുറമെ മകൾ അയൽക്കാരനാൽ ഉപദ്രവിക്കപ്പെടുക കൂടി ചെയ്തു.
ഞാനൊരു 37 വയസുകാരിയാണ്. ഈറോഡ് ജില്ലയിലെ ഗോബിചെട്ടിപ്പാളയം(Gobichettipalayam) താലൂക്കിലാണ് താമസിക്കുന്നത്. ഞങ്ങൾ അഞ്ചംഗ കുടുംബമാണ്. എനിക്ക് പത്താം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുന്ന ഒരു മകളുണ്ട്, എന്റെ മകൻ എട്ടാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്നു. എന്റെ ഭർത്താവ് ഒരു ഡ്രൈവറാണ്, എന്റെ അമ്മായിയമ്മയും ഞങ്ങളോടൊപ്പം താമസിക്കുന്നു. അവര്‍ക്ക് വളരെ പ്രായമായി, വയ്യായ്കയും ഉണ്ട്.
ഞാൻ ഒരു വസ്ത്ര തൊഴിലാളിയാണ്, കഴിഞ്ഞ ഒൻപത് വർഷമായി തിരുപ്പൂരിലെ ഒരു തുണിക്കടയിൽ തയ്യൽക്കാരിയായി ജോലി ചെയ്യുന്നു. എനിക്ക് പ്രതിവാര വേതനം ലഭിക്കുന്നു. പിഎഫ്, ഇഎസ്ഐ ആനുകൂല്യങ്ങൾ ഉണ്ട്. എന്റെ ഭർത്താവിനും മതിയായ വേതനം ലഭിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം സുഗമമായി മുന്നോട്ട് പോവുകയായിരുന്നു. പകർച്ചവ്യാധിക്ക് മുമ്പ് പ്രശ്നങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെയാണ് ഞങ്ങൾ ജീവിച്ചത്.
എന്നിരുന്നാലും, കൊവിഡ് -19 ലോക്ക്ഡൗണിന് ശേഷം, പ്രശ്നം ആരംഭിച്ചു. ഭാവിക്കായി സൂക്ഷിച്ചിട്ടുള്ള സ്വത്തുകളോ സമ്പാദ്യമോ ഞങ്ങളുടെ പക്കലുണ്ടായിരുന്നില്ല. അപ്പപ്പോള്‍ കിട്ടുന്നത് വച്ചാണ് ഞങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നത്. ആദ്യ ദിവസങ്ങള്‍ വലിയ കുഴപ്പമില്ലാതെ കടന്നുപോയി. പിന്നീട്, ദൈനംദിന ആവശ്യങ്ങളും ചികിത്സാ ചെലവുകളും നിറവേറ്റാൻ ബുദ്ധിമുട്ടായി.
പെട്ടെന്നാണ് എന്റെ അമ്മായിയമ്മക്ക് അസുഖം വന്നത്, അവരെ ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ടുപോകാൻ പണമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞങ്ങൾ എങ്ങനെയെങ്കിലും അടുത്തുള്ള മെഡിക്കൽ ഷോപ്പിൽ നിന്ന് മരുന്ന് വാങ്ങി. ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിൽ താമസിക്കുന്ന ഒരു നേഴ്‌സിന്റെ സഹായത്തോടെ അവരെ വീട്ടിൽ തന്നെ ചികിത്സിച്ചു. അതേസമയത്താണ്, എന്റെ മകളെ അയൽവാസി ശാരീരികമായി ഉപദ്രവിച്ചത്. അത് ഞങ്ങളെയാകെ തകര്‍ത്തു കളഞ്ഞു. എങ്ങനെ അതിനെ കൈകാര്യം ചെയ്യുമെന്നറിയാതെ ഞങ്ങളാകെ ശൂന്യരായി ഇരുന്ന് പോയി.
അതിനാൽ റൂറല്‍ എജ്യുക്കേഷന്‍ ആന്‍ഡ് ഡെവലപ്‍മെന്‍റും (റീഡ്) ഈറോഡ് ജില്ലാ വനിതാ ഫെഡറേഷനും പ്രശ്നം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിലുടനീളം ഞങ്ങളെ സഹായിച്ചു. തുടർന്ന് ഞങ്ങൾ അയല്‍ക്കാരനെതിരെ പോക്സോ നിയമപ്രകാരം ഒരു എഫ്ഐആർ ഫയൽ ചെയ്തു. അത്തരം പ്രശ്നങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിന്, ഞങ്ങൾക്ക് വീണ്ടും പണമിടപാടുകാരിൽ നിന്ന് പണം കടം വാങ്ങേണ്ടിവന്നു. മറുവശത്ത്, ഈ സമ്മർദ്ദങ്ങൾക്കൊപ്പം, ഭക്ഷണത്തിനും അടിസ്ഥാന ആവശ്യങ്ങൾക്കും ഞങ്ങൾ വലിയ പ്രശ്നങ്ങൾ നേരിട്ടു. പിഡിഎസിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന ചോറും ദാലും (റേഷൻ) കഴിക്കാൻ സാഹചര്യം ഞങ്ങളെ നിർബന്ധിതരാക്കി. അത് കുറച്ച് ദിവസത്തേക്ക് മാത്രം നിലനിന്നു.
വീണ്ടും, ഞങ്ങൾ പട്ടിണിയോടും ദാരിദ്ര്യത്തോടും പോരാടി, സാഹചര്യം ഞങ്ങളെ അറിയാത്ത വളരെ താഴ്ന്ന ഉപജീവനമാർഗം കണ്ടെത്തുന്നതിലേക്ക് വരെ കൊണ്ടുപോയി. അത്തരം സാഹചര്യങ്ങളിൽ, അളവിലും ഗുണനിലവാരത്തിലും ഉള്ള നിരവധി ഇനങ്ങൾ നൽകിക്കൊണ്ട് റീഡ് ഞങ്ങളെ പിന്തുണച്ചു. ഈ ഇനങ്ങൾ വരും ദിവസങ്ങളിൽ നിലനിൽക്കാനുള്ള കരുത്തും പ്രത്യാശയും കൊണ്ടുവന്നു. ഒരു മാസത്തിനുശേഷം അവർ ഞങ്ങൾക്ക് 2000 രൂപയുടെ ഗ്രാന്റ് തുക നൽകി, അതും സഹായകരമായിരുന്നു. അതിലൊക്കെയാണ് ഞങ്ങളിന്ന് പിടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നത്.
(ചിത്രം പ്രതീകാത്മകം)
